czwartek, 26 maja 2016

Wings For Life - komu nóżkę, komu skrzydełko


Ha! I tu Was mam, wszyscy już dawno zapomnieli o Wings For Life a tu nagle relacja z mojej strony :) Przynajmniej wybijam się z tłumu relacji ;)
O czym jest ten bieg to już sobię daruję, na pewno wiecie, a jak nie to tutaj szczegóły: www.wingsforlifeworldrun.com. Krótko mówiąc - bieg charytatywny w którym startujemy wszyscy razem na całym świecie (w Polsce o 13:00 w Australii bardzo późno a w Kalifornii strasznie wcześnie) i biegniemy przed siebie. Po pół godzinie rusza samochód który nas goni. Kogo złapie ten zakończył bieg, a samochód co chwilę przyspiesza. Prędkość samochodu tak dobrano żeby dogonić nawet największych ultrasów (po niewyobrażalnych 80km) a nas, maluczkich to dużo szybciej.



Formuła biegu najpierw do mnie nie przemówiła (w pierwszej edycji dostałem zaproszenie), w dodatku kolidował z Biegiem Konstytucji i trzeba na niego dojechać do Poznania. W tym roku jednak sam się zdecydowałem i zapisałem. Chciałem przebiec dystans w okolicach maratonu żeby się zrewanżować za nieudany Rotterdam. W sumie było to dość możliwe, bo prędkość samochodu pościgowego jest tak dobrana że aby przebiec ten dystans "wystarczyłoby" tempo 4:28/km. Ciekawa jest ta formuła, bo generalnie wymagane są takie tempa jeżeli chcemy przebiec ilość kilometrów:
  • 15km: 6:00/km
  • 20km: 5:24/km
  • 25km: 5:04/km
  • 30km: 4:52/km
  • 35km: 4:41/km
  • 40km: 4:31/km
 itd.
W sumie tempo 4:28/km to tempo z mojego poznańskiego maratonu z Wyzwaniem Runner's World. Wystarczyłoby pobiec tempem na życiówkę z przed pół roku, a przecież całą zimę trenowałem.

Jednak w tym roku to pogoda rozdała karty. Było tak gorąco, że po dojeździe całą rodzinką do Poznania moje trzy dziewczyny nie dały rady wysiedzieć na Malcie. Samochód pokazywał 29 stopni, chmur nie pamiętam - trzeba było się schować. Schowały się więc dziewczyny w centrum handlowym i zaliczyły kino a ja w tym czasie próbowałem szybko pobiec. Jak to się skończyło można się łatwo domyśleć. Nie dostosowałem tempa do temperatury, w dodatku bieg był moim daniem ciągle pod górkę (endomondo też tak twierdzi), wystarczyło więc pary w nogach na 15km tylko :( Od 20-tego km była to już walka a właściwie reanimacja nieboszczyka ;) i samochód dogonił mnie bardzo szybko bo już przy znaczniku 29-go kilometra. Na pocieszenie dodam że warunki były trudne - wszyscy koledzy pobiegli poniżej planu, porównując wynika z przed roku to mimo że pobiegło tym razem prawie 2x więcej ludzi to wyników w stylu "maraton albo dłużej" było dużo mniej.


Warto dodać parę słów o samym biegu i organizacji. Naprawdę bardzo spodobała mi się ta formuła biegu - bardzo bym chciał i za rok tu pobiec. Ciekawe jest to że niby troszkę szybciej wystarczy biec aby dużo dalej zabiec. Cała zabawa w tym że trudno jest utrzymać to troszkę szybsze tempo przez znacznie dłuższy dystans! I to mnie tu urzekło. Poza tym organizacja biegu mimo pokaźnej liczby uczestników była bardzo dobra - gratulacje dla organizatorów. Bieg jest ciekawy, większość osób zostaje dogoniona w pierwszych 10,15 kilometrach a wtedy jeszcze biegnie się po Poznaniu. Potem jest trudniej z powrotem na start gdzie czeka medal (no i oczywiście rodzina :) ). Tutaj łyżka dziegciu - autobusy które zbierały ciała biegaczy ;) z trasy (jechały za samochodem-metą) wiozły nas niepotrzebnie dalej zamiast wrócić. Mimo że na dystansie maratonu na trasie zostało o ile pamiętam z wyników kilkanaście osób to ochrona twierdziła że jest jeszcze 300 osób na trasie i muszą jechać za nimi tymi autobusami. No ale około 40km w końcu nas przepakowali do autobusów które wracały.


Teraz ciekawostka - to jedyny bieg gdzie im szybciej biegniesz tym później jesteś na mecie. To co zwykle gwarantuje że jesteś na mecie pierwszy, nie ma tłoku, dostajesz na pewno wszystko na mecie (medal, izo itp) tutaj działa na Twoją niekorzyść :) jesteś ostatni na mecie! Ale oczywiście nie było z tym żadnego problemu, wszystko na mecie było zapewnione i niczego dla mnie nie zabrakło.

Reasumując - polecam ten bieg i jak tylko się da, to do zobaczenia za rok w Poznaniu! Zapisywać się już można :)




niedziela, 15 maja 2016

Ekiden 2016


W tym roku w Ekidenie pobiegła drużyna mojej firmy, gdzie już ponad osiem lat się zadomowiłem. W sumie to miałem nie biec, ale zostałem wciągnięty z listy rezerwowej i wyszło że dzień przed Wings For Life (relacja już za chwilkę) musiałem pobiec 5km w Parku Szczęśliwickim. Tam właśnie odbywał się w tym roku Ekiden. Imprezę organizuje oczywiście ten sam zespół co maraton i półmaraton warszawski, z Markiem Troniną na czele. Z nowości z tego roku - wprowadzono również i w tej imprezie bieganie charytatywne (powiązane ze zbieraniem pieniędzy na cele dobroczynne).

Pogoda dopisywała raczej kibicom niż biegaczom - słonko pięknie przygrzewało, na szczęście bieg był w parku, więc częściowo pod drzewami. W środku parku były namioty z biurem, depozytem i kilkoma stoiskami i oczywiście strefa zmian. Biegaliśmy po dość małej pętli - tylko 2,5km więc można było naprawdę często dopingować mijających nas członków sztafety. Zasady były takie jak co roku: 6 osób biegnie w jednej drużynie, razem przebiegają dystans maratonu w podziale na: 7,195km, 10km, 10km, 5km, 5km, 5km. Z racji tak krótkiej pętli już po pierwszej zmianie trudno było się zorientować kto kogo goni :) Na szczęście impreza była podzielona na cztery tury: dwie w sobotę i dwie w niedzielę dzięki czemu nie było tłoku w parkowych alejkach.

Nasza drużyna wyruszyła w drugiej turze, czyli po południu w sobotę. Przybyliśmy do parku, jakoś się znaleźliśmy i o 14:00 ruszyła

Pierwsza zmiana - Andrzej


Wystawiliśmy najlepszego zawodnika na początku żeby było do czego równać w górę :) Andrzej ruszył z kopyta i pokonał ten dystans w 29:46 co daje średnią 4:08/km i estymowany czas na mecie 2:54:34 (!) Ja sobie myślałem że skończmy tak realnie w 3,5 godziny - złamanie 3 godzin w sztafecie to naprawdę trudne zadanie (trzeba mieć naprawdę dobrą i równą drużynę). Andrzej dał z siebie wszystko co było widać na mecie, w dodatku miał najgorszą pogodę bo w tym czasie nie było w ogóle chmur i słońce mocno grzało. Zmiana poszła gładko i już zaczęła się

Druga zmiana - Maciek




Zaczęły się najdłuższe zmiany - 10km. Maciek nie był w najwyższej formie więc pobiegł spokojniej. Na każdym kółku oczywiście staliśmy przed strefą zmian i zdzieraliśmy gardła co nie pozwalało na odpoczynek :) Troszkę oddechu dało wtedy już słońce - nadal było gorąco, ale pojawiło się troszkę chmur. Po trzecim kółku przeszliśmy już do stref zmian, przygotowaliśmy się do filmowania, dopingowania i robienia zdjęć i po czasie 44:16 od wybiegnięcia (1:14:02 od startu, estymowany czas na mecie 3:01:40) rozpoczyna się

Trzecia zmiana - Tomek



Który również wszedł z rezerwy, bo też następnego dnia miał start. Przebiegł w dobrym nastroju cztery kółka, też za każdym otrzymując od nas porcję dopingu. Po trzech kółkach my znowu do strefy zmian a szczególnie ja, bo teraz miała być moja kolej! Tomek dobiegł swoją dych w 46:23 i wreszcie

Czwarta zmiana - ja



Plan był taki żeby nie przesadzić. W końcu następnego dnia chciałem przebiec około maratonu w Wings For Life. Zaplanowalem sobie że przebiegnę tą piątkę planowanym następnego dnia tempem, czyli 4:22/km. Nastawiłem wirtualnego partnera na 4:20/km (ech garmin 920xt nie pozwala na ustawienie co do sekundy, trzeba zaokrąglić do 5sek/km) i pobiegłem. Więszkość ludzi wyprzedzałem mimo że nie było to tempo maksymalne dla mnie, chyba tylko jedna albo dwie osoby mnie w czasie tych dwóch okrążeń wyprzedziły. Przy każdym z dwóch okrążeń przedefiladowywałem sprintem alejką przy której stali koledzy z drużyny krzycząc "ja tak biegnę cały czas!" :)
Po dobiegnięciu okazało się że piątkę pokonałem w 21:09 czyli tempem 4:14/km - za szybko. Niestety z powodu krótkiej pętli między drzewami zegarek biegowy skracał zmierzony dystans, z tego powodu zaniżał tempo więc patrząc na to przekłamane tempo biegłem w rzeczywistości 4:14/km a zegarek pokazywał te 4:20/km.
Dobra, ale bieg trwa dalej, przekazałem pałeczkę i zaczęła się

Piąta zmiana - Witek


(w niebieskiej koszulce)

Najmłodsza krew naszej drużyny. Niby cicha woda, twierdzi że nic nie biega, ale zdradził się że coś tam biegał w młodzieńczych latach. No i wyszło szydło z worka - pierwsze kółko w 4:22/km! Tempo na tyle zabójcze, że drugie kółko to już 4:44/km - nadal bardzo szybko. Razem 22:29, przekazał pałeczkę na ostatnią zmianę:

Szósta zmiana - Adam


Najważniejsza bo finiszująca, Adam trenował po zimie ostro i udało mu się utrzymać prawie równo tempo na obydwu okrążeniach (razem 22:45). Pokrzyczeliśmy w połowie okrążenia a potem już na metę i tutaj mocne zdziwienie - łączny czas to:

3:06:48

Byliśmy 17-tą drużyną w tej turze i 75-tą licząc wszystkie cztery tury, na 859 wszystkich zespołów. Rewelacyjny wynik, od razu chce się za rok poprawić! Margines na poprawętak na szybko licząc myślę że jest w okolicy 9 minut :)

Dzięki wielkie dla wszystkich kolegów z drużyny - widzimy się za rok!



czwartek, 5 maja 2016

Orlen 10K


Nie może tak być żeby nie było relacji ze startu! A start był - paliwowa dycha w Warszawie gdzie planowałem odkuć się za maraton w Rotterdamie, czyli poprawić swój czas na dychę do powiedzmy 39 minut. Troszkę na wariackich papierach - w sobotę u rodziny w Częstochowie i pierwszy raz kompletna porażka z odbiorem pakietu - ZAPOMNIAŁEM, nie wiem czemu. Ja 200 kilometrów od biura zawodów, do zamknięcia 1,5 godziny i zaczynamy akcję ratunkową. Akcja na facebook'u i udaje się - kolega Blogacz Mateusz jedzie jeszcze wieczorem po pakiet. Niestety trzeba było się nabiegać (tzn. Mateusz musiał) i namęczyć żeby ten pakiet za mnie odebrać. Trochę to podkopało moją bardzo pozytywną doi tego czasu opinię o organizacji orlenowych biegów. Udało się wreszcie (dzięki Mateusz!) i mogłem rano pobiec. Przygotowania były szybkie, poszedłem mimo to dość późno spać. Rano szybko i po cichu żeby dziewczyn nie budzić zebrałem się na bieg. Dojechałem samochodem - nie było problemu z dojazdem, zaparkowałem, rozgrzałem się i stanąłem na linii startu. Akurat za barierkami Heniu Szost i reszta elity - fajnie to jest zrobione.
Trochę czekałem na start - wyjątkowo nie byłem spóźniony jak zwykle. Przygotowałem się na bicie życiówki, czyli plan był żeby zacząć po około 4 min/km a potem po 2-3 km trochę przyspieszyć i skończyć w 39 minut. Ruszamy. Po starcie idzie dobrze: 3:58 pierwszy kilometr, drugi za szybko niestety 3:51, ale w granicach normy. Tętno na drugim ka-emie jak teraz patrzę na endomondo to było już wysokie, ale porównując z życiówkową dychą w Kozienicach to było niższe (!). 
Nagle patrzę - Marcin biegnie :) no ale nie dało się pogadać, przy takim tempie nie da się wypowiedzieć więcej niż jedną sylabę w sposób zrozumiały :)
Lecimy, jest pięknie. Na półmetku 19:47 czyli czas na 39:34, trochę za wolno, ale przecież o to chodzi żeby zacząć wolno, teraz przyspieszamy i będzie super! No tylko że siły nie ma. Utrzymuję tempo mniej więcej, a dokładnie to troszeczkę zwalniam i druga piątka wchodzi w 20:09. 
Było ciężkawo, dużo osób narzekało na wiatr tego dnia. Ja tego tak nie odczuwałem żeby to wiatr był problemem, jednak to prawda że biegnąc chowałem się za innych (ale też i starałem się dawać zmianę) więc wiatr musiał być jednym z czynników. Druga rzecz to jeszcze gorsza dyspozycja po lekkiej chorobie z przed maratonu, dopiero teraz czuję (obym się nie mylił przed Wings For Life które w niedzielę) że całkowicie wyzdrowiałem. Ostatnia rzecz to chyba jednak troszeczkę za mało z siebie dałem. Patrzę na wykres tętna z tego biegu:


i widzę że doszło do 186 a średnio było 179 tylko. W Kozienicach było średnio 181 a doszło do 192!! Czyli mogłem się bardziej postarać.
No nic, mam nadzieję teraz odkuć się w niedzielę - głównie za maraton wiosenny. Jak się uda dobiec do 42,2km w Poznaniu to będę zadowolony, a zupełnie będę kontent jak się uda mieć 3:04 jak planowałem w Rotterdamie gdy będę mijał ten dystans :) !

ADs