Dzień konia czy wręcz przeciwnie

Co to znaczy "mieć dzień konia"? Wiadomo - tak się mówi na dzień gdy się startuje i ma się wynik jak z bajki. Ale jak opisać dzień gdy nic się nie udaje? Żartowniś (jak ja) by odpowiedział "dzień jak co dzień" :) ale na serio - zacząłem się nad tym zastanawiać po moim delikatnie pisząc średnim występie na ostatnim półmaratonie praskim. Dla przypomnienia plan minimum był pobiec poniżej 1:32 a wyszło 1:37 (!). Zmartwiłem się tym tak bardzo że zapisałem się nawet na badania krwi - dostałem skierowania na aż 13 sztuk! W sumie i tak muszę je zrobić bo maraton biegnę w Nicei, a we Francji jest wymaganie żeby okazać zaświadczenie od lekarza że można biec w biegu masowym. Żeby takie zaświadczenie wystawić lekarze zwykle kierują na morfologię i często też na EKG wysiłkowe. Morfologię pełną już więc zrobiłem, EKG miałem mieć w piątek, ale z powodu zamieszania ze skierowaniem (musiałbym płacić) zrobię je za kilka dni w ramach mojego pakietu medycznego.

Wracając więc do tematu dnia konia - teoria że mam jakieś złe wyniki żelaza czy czegoś innego padła - wszystkie wyniki mam bardzo ładne, poza normą tylko sód (ale na dolnej granicy praktycznie - muszę jednak pić elektrolity częściej bo pogoda jest upalna i dużo wypacam) i jeden z rodzajów białych krwinek, ale też na granicy dolnej normy i to może być normalne okresowo.

W moim planie biegowym miałem akurat w tym tygodniu bieg w którym robiłem 5 razy 2-kilometrowe odcinki w tempie z półmaratonu czyli 4:20. Zobaczcie sami jak wyszło, najpierw zrzut z temp odcinków i tętna z pierwszej połowy półmaratonu:

A teraz zrzut z treningu kilka dni później:

Było też gorąco, tempo było bardzo podobne, a nawet szybsze, natomiast tętno: na półmaratonie którym startował późnym wieczorem (powinno być mniej upalnie) tętno średnie był w okolicach 173. A na treningu było... poniżej 165. Różnica naprawdę ogromna - widać jak bardzo w dniu biegu miałem, nawet nie wiem jak nazwać przeciwność dnia konia :)

W sumie to chyba dobrze - bałem się że coś jest nie tak z moim zdrowiem, a wygląda że to był jednorazowy wypadek przy pracy. Dzisiaj skończyłem ciężki tydzień treningów - razem ponad 86km w tym bieg długi 30km w niedzielę. Ale to może opiszę następnym razem. Na razie plany to pobiec dobrze dychę za dwa tygodnie (ta przy okazji Maratonu Warszawskiego), może za tydzień skuszę się na Park Run, zobaczę. No i postaram się zapisać na Bieg po Dynię w mojej gminie czyli Lesznowoli, zapisy ruszają w tym tygodniu! A za 9 tygodni - maraton!

Półmaraton Praski 2023

Wczoraj pobiegłem w półmaratonie który bardzo lubię - w końcu to tutaj zrobiłem moją super wyśrubowaną życiówkę 1:24:59! Plany miałem wielkie - skoro na początku roku było 1:35 w Wiązownie, potem w Pradze udało się poprawić o 1,5 minuty to liczyłem co najmniej znowu na taki sam postęp. Tym bardziej że mój garmin też mi takie coś sugerował:

Pozostałe dystanse wydają się osiągalne na moim obecnym poziomie, wyglądało więc to jak najbardziej realnie. Zrobiłem więc słabszy kilometrowo tydzień żeby odpocząć. W sumie z powodu dojazdu do pracy dwa razy w tym tygodniu wypadły mi te dwa treningi, ale nie siliłem się żeby temu jakoś zaradzić (mógłbym wieczorem pobiegać albo przed pracą, ewentualnie do pracy albo z pracy. Ale chciałem odpocząć trochę bo ostatnio czułem trochę że za dużo biegam. Odpoczynek był więc zalecany.
W piątek po pracy odebrałem pakiet (i dla kolegi Maćka też), w sobotę trochę pospacerowaliśmy po Lesie Kabackim (najmłodsza na rowerze uczy się jeździć jeszcze), ale poza tym oszczędzałem raczej nogi i pojechałem na start. Zaparkowałem przy ulicy Dobrej i to było około 3 km od startu - akurat trasa na rozgrzewkę wśród "gorączki sobotniej nocy" która zwykle odbywa się w okolicach Wiślanych Bulwarów i klubów które tam są. Rozgrzewka wyszła dobrze, nastawiony byłem pozytywnie - wszytko wyglądało nadal dobrze. Mieliśmy biec tym razem w odwrotnym kierunku niż gdy ja biegałem ten półmaraton, myślę że to był dobry ruch - w drugiej połowie dystansu był doping, a to pomaga przecież.

 

Plan biegu był taki żeby biec według zegarka tempem 4:20/km. Biorąc pod uwagę że zegarek zlicza zwykle trochę więcej dystansu (czyli troszkę szybsze tempo) to by wyszło 1:32 na mecie.
Wystartowałem troszkę za szybko, ale w granicach błędu: 4:16, 4:17, potem na trzecim już się ogarnąłem i wyszło 4:26 więc w sumie średnia idealnie. Starałem się trzymać to tempo i wychodziło dobrze, druga trójka znowu w 13 minut - idealnie. Jednak martwiło mnie to że biegnie się za ciężko, było jak dla mnie za gorąco, już na początku biegu założyłem koszulkę na szyję z przodu odsłaniając brzuch i tors żeby lepsze mieć chłodzenie. Na czytnikach międzyczasów zdejmowałem dla pewności że czipa zarejestruje a zdjęcia złapią mój numer startowy. Na punktach z wodą piłem i wylewałem kubek albo dwa na głowę - naprawdę było mi za gorąco, co gorsza tętno pokazywało 175. Zwykle na półmaratonie jest mniej (w Pradze średnio wyszło 171). Miałem wrażenie że będzie ciężko. Trzecia trójka (liczyłem trójkami bo przy tempie zakładanym 4:20/km to akurat ładnie wychodziło 13 minut na trzy kilometry) wyszła idealnie, czas po 9km to 39:00. Niestety czwarta trójka to była ostatnią sensownie przebiegniętą, siekło mnie po 11km i zaczęła się tragedia która zdarzyła mi się w półmaratonie dopiero drugi raz. Tempo spadło w granice 4:50 a nawet zdarzył się najgorszy okres gdy było powyżej 5min/km. Byłem już w trybie przetrwania i zaczęły się myśli że już jestem na to za stary, po co mi to, trzeba biegać tylko żeby nie zdziadzieć. Coś w tym jest, trzeba będzie to przemyśleć :) W takim trybie przetrwania jakoś dohulałem do mety, nawet doping na Pradze, ludzi na Francuskiej itd. nie dał rady mnie zreanimować. Coś tam próbowałem wyliczyć na znaczniku 20km żeby się zmieścić w okrągłym czasie, wyszło mi że wystarczy poniżej 5:00/km, przyspieszyłem żeby był margines i wyszła ta końcówka po 4:33/km, ale chyba znacznik był źle postawiony bo na mecie okazało się że wbiegłem z czasem:

1:37:02

A na mecie wyglądałem tak (zdjęcie specjalnie kupiłem na stronie datasport.pl! muszę ich pochwalić że 5zł za sztukę biorą, to jest sensowna cena):

Rozbicie na odcinki pomiarowe wyszło tak - widać jak bardzo odpadłem:

A tutaj zrzut temp kilometrów z mojego garmina:

A na mecie zawołał mnie Radek czyli https://biegacz-polski.pl/ (ale strony nie aktualizuje, za to na fb wrzuca: https://www.facebook.com/biegaczpolskiPL/). Z Radkiem znamy się od czasów "Blog@czy" od których zaczęła się moja przygoda z bieganiem. No i musiałem mu sporo gratulować bo poprawił się o ponad 2 minuty i pobiegł 1:22:44 (tak, to nie literówka). Pogadaliśmy chwilę o treningu i co może być powodem że mi tak słabo poszło - może mam jakieś braki typu niskie żelazo? Żeby to wyjaśnić zapisałem się na jutro do lekarza medycyny sportowej, i tak muszę pójść bo na maraton w Nicei muszę mieć zaświadczenie od lekarza (we Francji to jest wymaganie prawne), przy okazji pogadam z nim, poproszę o skierowanie na badanie krwi i może mi też coś doradzi co jeszcze by sprawdzić. Trochę mnie podłamało że niby trenuję sporo, tempa utrzymuję coraz szybsze na krótkich odcinkach i na treningu, a nagle na biegu takie odcięcie i to tak szybko.
Możliwe że po prostu się przetrenowałem? Trochę za dużo chyba biegam - próbuję nawet 6 razy w tygodniu, ograniczę to do 5, w tym tygodniu byłem tylko 3 razy w tym ten start i nie wychodzę już dzisiaj. Byłem też przemęczony bo miałem dużo pracy i zarwałem kilka razy noc (za krótko spałem), to mi rozwaliło cykl spania i chyba też miało wpływ na ten start.
Zobaczymy co z tego wszystkiego wyjdzie, mam nadzieję że poprawię te kilka rzeczy (odżywianie, spanie, regenerację, kilometraż) i będzie duża zmiana na plus. Jak nie to będę musiał przemyśleć moją taktykę na Niceę i dostosować do moich możliwości.

Trening pod Niceę i plany na półrocze

Czas leci, ale ja też nie próżnuję. Dzięki koledze który szukał zastępstwa na biegu mam pakiet na Półmaraton Praski - to już za tydzień! - a oprócz tego firma zafundowała pakiety (z koszulkami!) na dychę przy okazji Maratonu Warszawskiego. Na sam maraton też fundowali, ale ja trzymam się zasady jeden maraton na pół roku więc podziękowałem.

W sumie więc kalendarz najbliższych startów wygląda tak:

• 2023.09.02 Półmaraton Praski
• 2023.09.24 Warszawska Dycha
• 2023.11.05 Maraton Nicea-Cannes

Myślę jeszcze o dyszce na Biegu Niepodległości, to będzie tydzień po maratonie - może być ciężko, ale z racji że ten bieg jest dla mnie ważny to chcę pobiec, nawet jeśli nie będzie to ściganie się. 

Natomiast ścigać się na pewno będę na tych trzech powyższych biegach. Patrząc na mój obecny poziom wydaje mi się że złamanie 1:32 będzie maksimum na co mogę liczyć... mimo że plany na ten rok były bardziej ambitne (1:30)... jakoś postępów nie widzę niestety. A patrząc na moje poprzednie starty w tym biegu to było naprawdę nieźle - to tutaj zrobiłem moją wyśrubowaną życiówkę :)

Nie wiem do tej pory jak to było możliwe żeby biec półmaraton z tempem średnich w okolicy 4:00/km!! 

Zobaczymy jak pójdzie, potem za miesiąc dycha i pewnie będę próbował pomyśleć o 41 minutach, a w Nicei - zobaczymy czy walka o utrzymanie wyniku z wiosny 3:20 czy może pokuszę się o 3:15?

Jutro zrobię sobie sprawdzian - długi bieg czyli 28km i tak myślę że pierwsza dycha spokojnie, druga w okolicach 5:00/km a potem 5km w tempie maratonu (właśnie nie wiem 4:44 czy 4:30 - zobaczymy jak się będę czuł) no i ostatnie 3km w tempie półmaratonu czyli 4:22/km skoro myślę o czasie 1:32 na mecie. Ciekawe ile z tych wielkich planów się ostanie jutro :) bo jednak upały są straszne nadal...

I jeszcze jedna rzecz - jak ja biegam teraz? Trenuję pod maraton, te pozostałe biegi robię więc z treningu maratońskiego, który jest głównym startem sezonu. Robię sobie plan sam, bazując na tym planie który miałem pod maraton w Poznaniu w 2015 (z "Wyzwanie Runner's World"). Wtedy to zaowocowało czasem 3:08:28, więc tempa sobie spowalniam - plan był pod czas 3:00-3:10 na mecie.

A do tej pory biegałem tak (jutrzejszy bieg jeszcze się nie odbył, planowane jest 28km):

Bieg Powstania Warszawskiego

 

Ważny bieg dla mnie, ten Bieg Powstania Warszawskiego. Staram się zawsze w nim brać udział, chociaż z racji tego że jest w połowie wakacji to nie zawsze się udaje. Chociaż nie jest tak źle z moją frekwencją, bo w tym roku biegłem po raz jedenasty! Pierwszy raz w 2010 roku i tylko dwa razy ominąłem od tego czasu. W tym roku było trudno - starsze córki miały tego samego dnia start wyjazdu wakacyjnego, który miał wyjazd z Częstochowy - więc tam byliśmy w sobotę. Ja przyjechałem samochodem specjalnie na bieg do Warszawy, a od razu rano w niedzielę wróciłem samochodem do Częstochowy po rodzinę (tzn. resztkę bo starsze dziewczyny już były na obozie).

Miałem nadzieję na poprawę mojego wyniku z Konstancina. Tam było gorąco i trochę odpadłem, kończąc w czasie 41:54. Od tego czasu robiłem plan treningowy pod dychę - przez troszkę ponad dwa miesiące i liczyłem na poprawę co najmniej na 41:00. Mój zegarek garmin sugerował nawet że troszkę lepiej może być. Czułem się silny, wszystko wyglądało dobrze. Zaplanowałem sobie że nie spalę się na starcie, mimo że profile trasy wyglądał tak:

Czyli jest mocny zbieg w pierwszej części biegu który może zachęcić do szybszego startu (też dużo kibiców w tej części trasy). Zaplanowałem więc że 4:06/km i nic szybciej, jak się uda to po połowie można przyspieszyć, ale realnie patrząc spodziewałem się że to tempo będzie wyzwaniem i chciałem je tylko utrzymać. 

Na papierze wyglądało dobrze. 

A jak wyszło - zaparkowałem w Arkadii bo nie za daleko i wygodnie (bliżej startu jest trudno znaleźć miejsce). Przekazałem pakiety startowe czterem kolegom którym je odebrałem, podbiegliśmy razem w ramach rozgrzewki te niecałe dwa kilometry na start, tam zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie:

I rozdzieliliśmy się bo poszliśmy na rozgrzewkę a potem w różne strefy startowe. Ja jeszcze przed startem spotkałem innego kolegę z którym często widzimy w Lesie Kabackim i udało się chwilę pogadać. Zrobiłem kilka przebieżek po Parku Krasińskich, toaleta i koniec końców wpadłem w swoją strefę na czas. Po drodze do tej strefy złapał mnie hymn - odstałem więc ten czas, ale nie było problemu ze zdążeniem przed startem. Trasa biegu wyglądała tak:

Sam bieg zaczął się dobrze - nie za szybko. Początek wśród kibiców, w sumie aż do zbiegu na Karowej tak było i szło mi dobrze. Tempo nie było za szybkie patrząc na zegarek, zbiegając Karową w dół miałem dobry czas - taki jak sobie założyłem. Niestety jednak pamiętam swoje odczucie że jest mi ciężko biec tym tempem. Słyszałem ciężki oddech kogoś z tyłu (chyba jakaś biegaczka) i pomyślałem sobie, że ja tak ciężko nie dyszę, ale mimo to miałem to odczucie że jest za ciężko. I rzeczywiście tak było. Trzeci km był w dobrym tempie (na drugim było troszkę za szybko, ale był ostry zbieg), czwarty i piąty kilometr były akceptowalne, ale troszeczkę już za wolno - w okolicach 4:11/km. Na półmetku miałem czas 20:37 - czyli w granicach błędu. Zaraz potem był punkt z wodą - ponieważ biegłem z przodu nie było tłoku więc złapałem na szybko kubek i troszkę użyłem wody wewnętrznie, ale większość - na łeb!

No i tutaj powinienem napisać "tutaj zaczął się właściwy wyścig". Bo tak jest w biegu na piątkę - nie problem przebiec pierwszą piątkę tempem z dychy, problemem jest przebiec tym samym tempem drugą piątkę! I co tu długo pisać - poległem. Już szósty km w tempie 4:22 świadczy o tym najlepiej. Trochę to wynikło z tego że "straciłem czujność" - nie wiedzieć czemu biegłem utrzymując ten sam poziom wysiłku, nie patrzyłem na tempo okrążenia, tylko na ogólne (a to pomalutku rosło). Ogarnąłem się na siódmym kilometrze - przełączyłem zegarek na ekran z danymi okrążenia żeby się zmobilizować i na chwilę to zdało egzamin, ale nie miałem po prostu siły. Było strasznie duszno, mimo późnej pory temperatura odczuwalna była wysoka, nie wiem czy to jakaś klątwa, ale na Biegu Powstania zawsze jest strasznie upalnie! Kilometry ósmy i dziewiąty to znowu tempo powyżej 4:20/km, a ostatni ma podbieg i to 500 metrów aż jest pod górę - tam wyszło 4:32/km... zupełnie nie-dychowe tempo

Suma sumarum więc wbiegłem na metę z czasem 

42:36

No masakra, zamiast poprawy wyszło dużo wolniej. Myślę nad tym czemu tak się stało i widzę kilka powodów: po pierwsze zmęczenie organizmu - podróż samochodem w dwie strony, noc w hotelu z niezbyt wygodnym łóżkiem w Częstochowie, wczesna pobudka żeby córki na obóz odstawić, zmęczenie po cały dniu (bieg startował o 21:00) - zmęczenie skumulowało się. Po drugie było bardzo gorąco, bieg po asfalcie który oddawał ciepło po całym dniu. Po trzecie też źle pobiegłem drugą połowę biegu - powinienem bardziej być gotowy na mocny wysiłek, ale to tylko trzeci powód w kolejności ważności bo tak krawiec kraje jak materii staje. Nie bardzo było z czego wykrzesać więcej energii.

Dobra, to co teraz? Za 13 tygodni maraton w Nicei! Po pierwsze muszę dokończyć przygotowywanie planu treningowego - wrzucę na bloga za kilka dni. Po drugie postaram się jeszcze jakiś szybko test zrobić - może Park Run po prostu, bo mój zegarek albo zwariował albo ma rację twierdząc że stać mnie na 19:18 na piątkę (nawet tydzień temu twierdził że w okolicach 19:00). W tej chwili biegam 20:00 - warto by było się sprawdzić czy ten wynik z BPW to wypadek przy pracy. Po trzecie - trzeba by zaplanować jakieś starty w drugiej połowie roku, bo oprócz tego maratonu nie mam nic w planach w tej chwili (aż dziwne :) ). No to zaczynam knucie co i jak :) !

Włoskie bieganie

 

Zaraz koniec mojego cyklu przygotowującego do Biegu Powstania Warszawskiego. Aż dwa tygodnie z tego czasu byliśmy na wakacjach w północnych Włoszech - było bardzo gorąco, ale cieszę się że nie byliśmy gdzieś bardziej na południu - tam to dopiero było strasznie!

A tak - udało się dobrze pobiegać:

Dystans tygodniowy był około 70km udało się też biegać akcenty, chociaż plan mam rozpisany pod czas 40:00 na dychę, a wiadomo że nie jestem na takim poziomie jeszcze. Więc trochę wolniej czasami biegałem te akcenty - pod tempo 41:00 które mam nadzieję będzie możliwe.

Jutro już odbieram pakiet na Bieg Powstania Warszawskiego, w weekend mamy zaplanowany wyjazd, ale powinno się udać być na biegu w Warszawie (trochę logistycznie mnie to będzie kosztować czasu!). Ale mam nadzieję że będzie warto. Jak by się udało te 41 minut złamać to będę bardzo zadowolony!

Bieg Konstanciński

Pierwszy raz udało mi się pobiec w Biegu Konstancińskim, mimo że to tak blisko i było to już dziewiąta edycja. Bieg w Parku Zdrojowym, z dobrą organizacją i fajnym pakietem startowym - kiedyś bylem już nawet zapisany i odebrałem pakiet ale coś wypadło nagłego i musiałem ominąć. Ale w tym roku się udało i naprawdę było fajnie!

Plany miałem takie jak opisałem poprzednio: sprawdzić moją formę, potem zrobić plan treningowy pod dychę i sprawdzić się ile udało się zyskać na prędkości w Biegu Powstania Warszawskiego na przełomie lipca i sierpnia. Pakiet odebrałem więc wczoraj, a dzisiaj plan jak to zwykle u mnie był napięty: o 10:00 start w biegu a potem wrócić do domu, kąpiel, dojazd do centrum i już o 12:00 bilety mieliśmy na wystawę o impresjonizmie z całą rodziną. Trzeba było więc biec szybko ;) ! A tak na serio to miałem plan minimum złamać 42 minuty, plan maksimum złamać 41 minut i jak zwykle ostatnio chciałem zacząć od tempa w połowie tego zakresu i zobaczyć w trakcie biegu jak idzie. Czasy wynikają z tego że ostatnie kilka piątek które biegłem były w czasie 20:00, a to się tłumaczy na wynik w okolicy 41:30 (zależnie od kalkulatorów biegowych jakie się użyje oczywiście).

Udało mi się dojechać na czas, zaparkować dość blisko i zrobić dwa kilometry rozgrzewki z przebieżkami. Pogoda była bardzo dobra dla kibiców. Dla biegaczy już nie tak bardzo - było naprawdę gorąco. W ciągu dnia doszło chyba do 28, ale jakoś odczuwalna była naprawdę wysoka. Trasa prowadzie przez park, a potem w dzielnicy willi w Konstancinie, gdzie jest sporo drzew - więc tak w połowie była zacieniona, mimo to było gorąco, za gorąco na szybkie bieganie. No ale sprawdzić się trzeba!

Zaczęliśmy z alejki parkowej, na starcie pan Mamiński który organizował jeszcze "Run Warsaw" kilkanaście lat temu (i potem chyba też Biegnij Warszawo jak Nike się wycofało). Po chwili przygotowań pobiegliśmy! Miałem ruszyć 4:09/km, ale niestety wyszło za szybko, starałem się trochę zwolnić i cały kilometr wyszedł w 4:00. Starałem się żeby nie biec za szybko, było zresztą bardzo gorąco. W końcu założyłem sobie koszulkę na szyję żeby biec z gołym brzuchem i mieć choć trochę lepsze chłodzenie. Może dzięki temu drugi i trzeci kilometr przez dzielnicę willową wyszły po 4:06, czyli już całkiem OK. Czwarty natomiast w 4:10 i to było jak najbardziej OK. Teraz tylko to utrzymać. Nie było to łatwe jednak - piąty kilometr wyszedł w 4:20 i zaczynało być ciężko. Koszulkę na chwilę założyłem żeby na półmetku i punkcie z wodą wyglądać normalnie (no i czujnik jest w numerze startowym, chciałem żeby był widoczny w razie jak by była kamerka, bo czytniki czujników sobie przecież poradzą). Złapałem kubek, wziąłem łyk a resztę wylałem na kark. 

I zaczęła się druga połowa. Mój zegarek trochę za mało pokazał dystansu - wg wyników mam niby na półmetku czas 20:18, ale jak widać z czasów kilometrów mi wyszło 20:42 - chyba ten punkt kontrolny nie był dokładnie w połowie dystansu. Tak czy siak wyglądało dla mnie że będzie ciężko, ale plan minimum spokojnie się powinien udać. Wystarczyło by pobiec średnio drugą połowę po 4:16/km. I szósty kilometr wyszedł dokładnie w takim tempie. Siódmy nawet trochę szybciej bo 4:11. Trochę to było jednak nie to co miało być. Chciałem w drugiej połowie przyspieszyć i zbliżyć się do 41:00 na mecie. A tutaj zaczęło być naprawdę ciężko. Zawsze najtrudniejszy jest dla mnie ósmy kilometr w biegu na dychę. Oczywiście i tutaj było tak samo. Wynik 4:29 mówi sam za siebie, Nie byłem jednak sam w tym cierpieniu - inni biegacze cierpieli przez ten upał (i co dziwne - podbiegi, było ich mało, ale trochę przeszkadzały) i nie odczułem żeby mnie zaczęli wyprzedzać, słowem: wszystkich równo siekło. Spróbowałem na dziewiątym kilometrze się ogarnąć, ale słabo to już wyszło - 4:20. Ostatni kilometr to już udręka, tempo było podobne, ale dzięki długiemu finiszowi obroniłem się przed jedną osobą co chciała mnie wyprzedzić i odrobiłem trochę strat, wbiegając z tempem średnim 4:09. 

Wynik oficjalny: 41:54 nie jest może taki jak miał być, ale plan minimum udało się obronić. Poza tym widzę na czym stoję i za pięć tygodni sprawdzimy czy coś się udało poprawić na Biegu Powstania Warszawskiego. A zaraz potem - zaczynamy plan pod maraton w Nicei!

To jeszcze wypada wspomnieć jak mi idą te szybkie treningi, bo to już całe trzy tygodnie.
Tydzień 1 - interwały 5x1000m @4:00 - po chodniku, ale wyszły dobrze! Poza tym Rzeźniczek więc tempówki nie było. Nie było basenu ani siłowni :( Razem 58km.
Tydzień 2 - interwały 6x1000m @4:00 - po parku tym razem i znowu dobrze wyszły! Tempówka 10km po 4:20/km, siłownia na otwartym powietrzu 20' i basem 1000m. Razem 62km.
Tydzień 3 - interwały 7x1000m @4:00 - na stadionie, było gorąco ale udały się. Zamiast tempówki start na dychę w Konstancinie. Był basen, ale nie było siłowni. Razem 60km.

Podsumowując: na plus interwały, tempówki, dystans ogólny i basen, na minus - siłownia. Teraz najważniejsze pięć tygodni, tempa się zrobią szybsze niż 4:00 i mam nadzieję że to pozwoli na poprawienie szybkości. Ciekawe tylko jak na urlopie będzie z tym moim bieganiem, zobaczymy!

Rzeźniczek 2023

Trzeci raz pobiegłem Rzeźniczka i trzeci raz wracam bardzo zadowolony. Chyba to jest idealny dystans dla mnie żeby się zmęczyć, ale nie zniszczyć. W tym roku zapisany byłem już od grudnia - zdecydowaliśmy się w pracy we czterech pobiec. W międzyczasie z tej czwórki dwóch z nas zmieniło pracę, ale kontakt dalej mamy, więc impreza była nadal aktualna. Niestety jeden kolega wymiękł, więc jechało nas trzech, ja z Alanem (zgodził się nawet na wrzucenie zdjęcia!) a drugi kolega Tomek oddzielnie. Jak wiadomo nocleg w okolicy Cisnej w weekend rzeźnikowy to trudna sprawa. Ja za pierwszym razem spałem w samochodzie, drugim razem udało mi się przenocować w domku wynajętym przez kolegę, a tym razem Alan załatwił nocleg a ja dojazd. Dzień wcześniej pakowanie i przy próbie wydrukowania karty startowej do odbioru pakietu... odkryłem że ja w grudniu tylko się zapisałem a nie opłaciłem. No masakra, nie wiedziałem czy w ogóle pobiegnę - zrobiłem szybko przelew ekspresowy (bo opłaty automatyczne już były wyłączone). Co gorsza na stronie napisali że przelewy zwykłe były też tylko do końca kwietnia... ech tragedia. W piątek rano zadzwoniłem do biura i mila pani mi to przez telefon załatwiła - sprawdziła opłaty i przeniosła mnie z listy nieopłaconych na opłaconych - mogłem wydrukować kartę! Jeszce do tej karty wrócę później.

Tymczasem przed nami upojna podróż w Bieszczady. Drogi ekspresowe już są ukończone na szczęście (S17 i S19), ale to tylko oznacza że pierwsze około 340km można przejechać w 3 godziny. Pozostałe 120km zajmuje... ponad 2 godziny! Jeszcze dojazd do Alana niecałe 30 minut i jakieś 35km obwodnicą - wychodzi że około 500km i 6 godzin samej jazdy plus postoje w jedną stronę. W dodatku wymyśliliśmy sobie postój w Rzeszowie żeby coś zjeść i zeszło nam tam trochę - w centrum handlowym w środku Rzeszowa parking był tak mały że straciliśmy tylko czas na objechanie w korku alejek i pojechaliśmy szukać dalej miejsc. W końcu się udało, zjedliśmy, dokupiliśmy jedzenia a ja plastry na stopy w aptece i pojechaliśmy do Cisnej. 

Po odbiór pakietów

W Warszawie od jakiegoś czasu pogoda była piękna - słonecznie, a nawet gorąco było, ale po drodze w Bieszczady robiło się momentami brzydziej i nawet padało po drodze kilka razy. W Cisnej udało się nam że przestało padać, ale widać było że niedawno. Na boisku w Cisnej błoto było straszne, porozstawiali jakieś palety drewniane po którym w najgorszych miejscach można było przejść, ale i tak odebranie pakietu oznaczało brodzenie w błocie. Na miejscu dałem Alanowi jego kartę startową (mam drukarkę to mu wydrukowałem) a potem chciałem wyjąć moją i... okazało się że wydrukowałem drugi raz jego :) no tyle zachodu żeby to załatwić i taka pomyłka. W dodatku ostrzegali że karta jest obowiązkowa do odbioru - na szczęście można było ją ręcznie wypełnić na miejscu i udało się! To tylko szybko do hotelu i odpoczywać. Pominę już może że i tak potem jeszcze raz tam wróciliśmy - dokupić dla mnie dwa żele (nie wiem jak to zrobiłem ale spakowałem tylko jeden, a przygotowałem więcej) poza tym nie wzięliśmy ze sobą agrafek i po nie wróciliśmy :) Dobra, przygotowaliśmy ubrania i sprzęt na jutro i wcześnie poszliśmy spać (czytaj: zaraz po 22-ej).

Widok z hotelu

Widok z hotelu

Ludzik startowy przygotowany

Rano wstaliśmy o 6:00, hotel był w super lokalizacji - kilka minut samochodem od Cisnej (a były nieporozumienia że niby ponad godzinę, ale na szczęście było bardzo blisko). Mimo to start miał być o 8:00 rano, a kolejka na start miała odjechać o 7:15 - więc rano nie było pospiechu, ale nie było też za dużo czasu. Ja dobrze tym razem byłem zorganizowany - wlałem 1,5 litra wody do bukłaka, wrzuciłem tabletki izo do tego. Dwa małe softflaski z colą załadowałem z przodu do ramiączek, żele do kieszeni, a reszta wyposażenia obowiązkowego do głównej kieszeni plecaka. Wystarczyło rano zjeść (owsianka błyskawiczna) i pojechaliśmy na start. 

Przed odjazdem kolejki

Na starcie jak zawsze kolejka wąskotorowa - to jest fajny element tej imprezy. Pojechaliśmy drugim z trzech pociągów i już zauważyliśmy lekką obsuwę. Wcześniej miał być bieg na dychę i wystartował trochę później, to pewnie i nas opóźniło. Przejazd był trochę przeżyciem - jak jakąś kolejką strachu w parku rozrywki ;) na miejscu trzeba było poczekać na trzeci pociąg, pogadaliśmy tam trochę we trójkę i w sumie sam start był dla dla nagle. Przesunąłem się do linii startu, ale jak widzę teraz w wynikach to dużo za daleko stanąłem. 

Przed startem

Pierwszy odcinek czyli 5km do granicy ze Słowacją jest prawie po płaskim. Liczyłem po cichu że w tym roku poprawię swój czas z poprzedniego Rzeźniczka (z 2019 roku, bo w 2020 trasa z powodu covid-u była zmieniona). Wtedy miałem 3:07, chciałem zbić to do równych trzech godzin. Pomysł szalony bo w tym roku było dużo więcej błota, więc trudno było nawet myśleć o takim samym czasie. Ale ja jak zwykle z motyką na słońce, zapamiętałem więc sobie międzyczasy co 5km i odnosiłem się do nich. Na pierwszej piątce wyprzedzałem sporo osób, biegłem moim zdaniem trochę za szybko (sądząc po poziomie wysiłku) i udało się dobiec w 26:53 czyli prawie 40 sekund szybciej niż poprzednim razem (27:30 wtedy). No tak,  tylko wtedy zaczął się bieg wzdłuż granicy z podbiegami. Podłoże było jeszcze nie takie złe, błoto było, ale nie spowalniało mnie to. Może trochę jednak, bo dobiegłem na dychę z czasem 59:53 czyli już ze stratą do poprzedniego startu. W trakcie biegu myślałem że 2 minuty, ale widzę że tylko 20 sekund (plus strata 40 sekund które na 5km miałem nadróbki). W tym momencie licząc sobie proporcjonalnie wyszło mi że na mecie będę później i zacząłem myśleć o złamaniu 3:15. Ale tak naprawdę to wiedziałem że przeliczanie czasu na biegu górskim nie ma sensu - bo bardzo dużo zależy od podłoża, a jakie będzie na dalszej części trasy jeszcze nie wiedziałem. Słyszałem poprzedniego dnia w biurze zawodów że ponad sto osób zeszło z trasy Rzeźnika z powodu błota - więc spodziewałem się że i nam da się we znaki.

Trzecia piątka była nadal pod górę, ale nie były to podejścia, jeszcze klasyfikuję to jako podbiegi. Zdarzały się coraz częściej jednak tak strome odcinki że bieg tam nie miał sensu (bardzo męczyłby, a zysk czasu byłby znikomy) i tam podchodziłem. Na 15km miałem 1:33:37 czyli ponad 1,5 minuty straty do poprzedniego biegu. To jeszcze niewiele znaczyło nadal - teraz miał być zbieg do końca 16km gdzie był punktu odżywczy i dwa najgorsze podejścia - na kilometrach 17 i 19. Zbiegłem więc i na punkcie odżywczym nawet się nie zatrzymywałem - picia miałem sporo w bukłaku, żele ze sobą - pierwszy wziąłem po 50 minutach, drugi po 1:40, niczego nie potrzebowałem. Przebiegłem OBOK maty sczytującej czipy, zrobiłem więc "odejście na drugi krąg" czyli małe kółeczko i przebiegłem przez matę. Piknęła - więc jest OK! Rzuciłem żart do kibiców "no, bo by było na darmo!" i pobiegłem pod górę. 

Gdzie natychmiast przeszedłem do marszu, a właściwie do trybu podpierania się wszystkim żeby się nie ześliznąć na dół. Wspominałem już że było błoto? Bo było, na tych dwóch podejściach było tak ciężko że nie dało się szybko wchodzić bo bym się stopami ślizgał - buty miałem Altra z mało agresywnym bieżnikiem, nawet bardzo mało, ale coś za coś - są wygodne i łagodne dla stóp, no i są lepsze na bardziej płaskich odcinkach. Na tych podejściach znowu straciłem - poprzednio km 17 i 19 zrobiłem w około 10:30 i 11:30 a w tym roku w 11:30 i 13:40... czyli już tylko tutaj było w sumie 3 minuty straty. Stąd moje plany aby złamać 3:15 (bo to niecałe 8 minut wolniej by tylko było). Po 20km wg zegarka miałem czas 2:19:30 (porównując do 2:15:13 poprzednio) - to aż 4 minuty straty. 

Odcinek do 20km do mety jest o tyle dołujący, że na papierze jest to odcinek od najwyższego punktu trasy do najniższego - powinno się więc biec łatwiej i szybciej. Ale tutaj nie jest to wcale tylko zbieg. Są to zbiegi (często strome i techniczne) przeplatane podbiegami, a to wszystko na zmęczone nogi. Na podbiegach nie dawałem rady - podchodziłem, na zbiegach odrabiałem pędzać szybko. To się musiało zemścić - w pewnym momencie wyłożyłem się tak konkretnie że poleciałem do przodu, najpierw podparłem się dłońmi, potem klatą (na szczęście pierwsze zetknięcie z glebą miał softflask na piersiach pełny coli), a na końcu przydzwoniłem głową w ziemię. Kilka sekund się zbierałem żeby ocenić czy żyję - wyszło że tak. Uspokoiłem garmina bo chciał już na numer alarmowy dzwonić (wykrył upadek, dobrze to wykrywa tak na marginesie) i... pognałem dalej. Do końca biegu jednak już troszkę bezpieczniej zbiegałem. Patrząc na pozostały dystans i aktualny czas zacząłem podejrzewać że złamię 3:15 - ale to bardzo trudno ocenić bo jak zgadnąć tempo na kilometr w górach? Może być 6,7 a nawet 8 minut na kilometr - stąd nie wiedziałem ile wyjdzie na mecie. Starałem się biec w okolicach 6:30, ale jak już pisałem na podejściach przechodziłem do marszu, to od razu tempo bardzo obniżało. Na zbiegach znowu czasami było tak stromo że było równie wolno. Mimo to tempo średnie wychodziło w granicach 6:30! Pod koniec dogoniła mnie jakaś dziewczyna i zaczęła się ścigać z inną, która biegła kawałeczek przede mną. Mam wrażenie że ta goniąca wygrała potem na ostatnim kilometrze. Jest to bardzo trudny technicznie odcinek, najtrudniejszy ze zbiegów - strony i kamienisty. Ciężko mi się biegło, skupiałem się jak tylko mogłem żeby się nie wygrzmocić i udało się, chociaż nie raz było bardzo blisko. 

Jeszcze tylko krótki odcinek równą drogą - dałem radę tam biec szybko - i w prawo w las, przez rzeczkę - tym razem nie wywaliłem się na końcówce, przez mostek, wzdłuż boiska i ostatnie metry do mety! Zatrzymałem zegarek - złamałem 3:10, oficjalnie 3:09:52,9.

Uff, odpocząłem - niedługo potem przybiegł Alan, potem Tomek. W międzyczasie udało się zjeść coś, odpocząć, porobić zdjęcia (a jakże) no i pogadaliśmy chwilkę i trzeba było się zbierać do domu. Jeszcze tylko kąpiel w Solince, przy okazji przebranie się w suche i świeże ciuchy po kąpieli, do samochodu i szybko do domu (czytaj: znowu sześć godzin w aucie).

To czas na podsumowanie: sportowo było super dobrze. Według czasów brutto byłem 31-szy z prawie 700 zawodników (dobiegło do mety 684), ale patrząc na czasy netto to byłem 30! Bo dziewczyna przed mną wystartowała szybciej o prawie pół minuty a dobiegła nie aż tyle wcześniej. Porównując do poprzedniej edycji gdzie byłem 42-gi z 794 zawodników na mecie to nawet lepszy ten wynik! Patrząc na międzyczas to byłem 27-my tam, więc te 3 (może 4) osoby mnie jednak wyprzedziły w drugiej części. Organizacyjnie dobrze mi to wyszło - miałem na biegu odpowiednią ilość picia, żeli, buty nie były super, ale dobrze wypadły. Plastry na stopy plus wazelina na miejsca które mogą się obetrzeć (ramiączki od plecaka, stopy - palce, pachy, pachwiny itd. pozwólcie że pominę więcej szczegółów) - to może bardzo fizjologiczne, ale jak ktoś to czyta bo też chce się w góry wybrać to jednak to jest super ważne. Obcięcie paznokci u stóp poprzedniego dnia też polecam, no i bardzo dobrze buty - mi się podobają Altra z powodu szerokich przodów co ratuje moje paznokcie przed schodzeniem z palców po biegu. Ja nie miałem _żadnych_ strat po tym biegu i to mnie też bardzo cieszy.

Poza tym sam bieg jest super - krajobrazy można podziwiać na nie za długich odcinkach gdy wybiega się z lasu, ale samo bieganie po bieszczadzkim lesie jest super. Powtórzę na koniec jeszcze raz - bardzo mi się spodobał wyjazd i sam bieg, mogłoby to być bliżej i taniej, ale warte jest pojechania i ubłocenia się, polecam!